Jarenlang sleepte ik deze mok en spatel met me mee. Studentenhuis in, studentenhuis uit, van Rotterdam, naar Schiedam, naar Baarn. De sneeuwmanmok ooit voor 1 gulden gekocht bij de Bas van der Heijden aan de Nieuwe Binnenweg, de spatel was er ooit opeens. Plots moest ik deze week van beide afscheid nemen. Mijn porseleinen vrind stond gebroken op het aanrecht toen ik diep in de nacht thuis kwam van een feestje. Ik heb 'm weleens een tijd niet gebruikt, maar hij bood altijd troost, ken je dat? De spatel kondigde met een droge knak zijn einde aan toen ik een hand satesaus oplepelde uit de verpakking. Ik heb de neiging van bepaalde spulletjes te houden.
Gecondoleerd.
BeantwoordenVerwijderenBedankt.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenNou ja en dat in een week!!!!!!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Madelon
Och hemeltje...
BeantwoordenVerwijderenJeetje.
BeantwoordenVerwijderenLloyd Christmas zou er van moeten kokhalzen.